MEER DAN HET HART KAN DRAGEN
Met hart en ziel
Bijna 25 jaar heeft Hans bij het bedrijf gewerkt. Een hele nieuwe afdeling
kreeg vorm onder zijn leiding. Met oog voor detail en zeer gedreven stopte
Hans ziel en zaligheid in z'n werk.En toen ineens stond Hans op straat.
Het ontslag kwam als een donderslag bij heldere hemel.
Toch ging Hans niet bij de pakken neerzetten, want daar was hij de man
niet naar.
Hans wilde gewoon weer aan de slag. De ellendige ervaring vergeten en
verder met z'n leven. Hij kreeg hulp van een re-integratiecoach bij het UWV
en zocht actief naar een nieuwe baan. Familie, vrienden, en oud collega's
tipten hem regelmatig als ze geschikte vacatures tegenkwamen. Daar
reageerde hij direct op en werd regelmatig uitgenodigd voor een gesprek.
Maar tijdens die sollicitatiegesprekken kwam hij vaak slecht uit z'n woorden,
dan brak het zweet hem uit en voelde hij zich in toenemende mate opgelaten.
Vooral hoopte hij dat niemand zou vragen waarom hij bij zijn vorige baas
was weggegaan. Als hij thuis kwam vertelde hij wel waar de gesprekken over
gingen, maar deelde hij weinig van zijn gevoelens en gedachten erover met
anderen. Al snel maakte hij steeds minder werk van de sollicitatiebrieven,
waardoor hij minder vaak werd uitgenodigd voor een gesprek.
Tussen hem en het leven van alledag ontstond een kloof. Meestal past de
kloof zoals Hans die beleeft bij een logische eerste reactie op een acute
overweldigende levenservaring.
Shock
Het verhaal van Hans staat natuurlijk niet op zichzelf. Soms zie je ontslag
van tevoren aankomen, bijvoorbeeld in tijden van crisis. Bij Hans was dat
niet het geval en was de mogelijkheid zelfs geen moment in hem opgekomen.
Dat maakte het voor Hans tot een schokkende en traumatische gebeurtenis.
Traumatische ervaring
In vrijwel ieder mensenleven komen wel heftige situaties voor, waarin mensen
bij geweld, verkrachting of ernstige ongelukken betrokken raken. Verbijstering
en verwarring zijn dan universele, algemeen menselijke eerste reacties. Net als
machteloosheid, onveiligheid en vervreemding van de werkelijkheid.
Het onbewust aanwezige vertrouwen dat we normaal in het leven hebben ben
je dan tijdelijk kwijt.
Hoofdstuk van je levensverhaal
Pas in tweede instantie komen de emoties als woede, angst of verdriet en
reageert ons lichaam en ons brein. Nervositeit en schrikachtigheid zijn
veelvoorkomende symptomen. Ze kunnen gedurende enige tijd blijven
hangen. Dit kan op verschillende manieren. Zo heeft Jeanette, die al jaren
als taxichauffeur de kost verdient, wekenlang gedroomd van het
auto-ongeluk dat ze veroorzaakte. In werkelijkheid kwamen alle betrokkenen
met de schrik vrij en bleek de auto total loss. Maar in haar dromen liep het
telkens heel slecht af.
Voor Jeanette zijn deze dromen aanleiding om over het ongeluk te vertellen en
er met allerlei mensen over te praten. Hierdoor wordt het ongeluk een deel
van haar ervaringswereld en dat helpt enorm bij de verwerking ervan.
In het dagelijks leven betekent het voor Jeanette dat het ongeluk in afnemende
mate als storend onderwerp in haar bewustzijn om aandacht vraagt. Ze denkt
er dus steeds minder aan, zodat ze in toenemende mate ruimte krijgt om deel
te nemen aan het gewone leven. Tenslotte zorgde haar vermogen tot zingeving
ervoor dat ze een meerwaarde kon ontdekken aan deze ervaring. Die heeft er in
haar geval toe geleid dat ze meer diepgang ontwikkelde in de communicatie
met zichzelf en in de omgang met anderen. En zo werd deze heftige situatie
een deel van haar levensverhaal.
Maar niet altijd
Meestal verloopt de verwerking van een trauma zoals bij Jeanette. Ze geeft haar
omgeving kans om haar op te vangen en te steunen. Zo speelt de omgeving
een rol in het verwerkingsproces.
Bij Hans verliep dat anders. Hij dacht wel veel na over zijn ontslag, maar deelde
nauwelijks iets met anderen. De herinnering aan de traumatische ervaring zette
zich vast in zijn zenuwstelsel waardoor het proces van de verwerking stil kwam
te staan. Integratie van de gebeurtenis in Hans z'n levensverhaal vond niet plaats
en het lukte hem niet om het gewone leven weer op te pakken. Het ontslag bleef
bij hem wél als storend onderwerp in z'n bewustzijn om aandacht vragen.
Zijn angst, om nooit meer ergens een nieuwe baan te vinden, groeide.
Negatieve gedachten en een vaak aanwezige lichamelijke alarmtoestand zorgden
ervoor dat noch z'n lichaam, noch z'n geest tot rust konden komen.
Het ontslag bleef meer dan z'n hart kon dragen.
EMDR kan dan uitkomst bieden
Tenslotte trok de re-integratiecoach van het UWV aan de bel. Hij opperde dat Hans
wellicht last zou kunnen hebben van post traumatische stress, dat hij wel eens
gehoord had van een therapie, ' EMDR ' en dat dit misschien een weg zou kunnen
zijn om de ontstane impasse te doorbreken. En zo kwam Hans met mij in contact.
Na een aantal gesprekken kwam de verwerking weer op gang en kon hij een maand
of vijf later aan de slag bij een nieuwe baas.
Wil je deze column gebruiken?
Dat is prima als je daarbij de volgende link vermeldt:
Columns van Lya Perfors Moderne Psychotherapie
Wil je reageren? Dat kan ook:
lya@therapieplan.nl
Met hart en ziel
Bijna 25 jaar heeft Hans bij het bedrijf gewerkt. Een hele nieuwe afdeling
kreeg vorm onder zijn leiding. Met oog voor detail en zeer gedreven stopte
Hans ziel en zaligheid in z'n werk.En toen ineens stond Hans op straat.
Het ontslag kwam als een donderslag bij heldere hemel.
Toch ging Hans niet bij de pakken neerzetten, want daar was hij de man
niet naar.
Hans wilde gewoon weer aan de slag. De ellendige ervaring vergeten en
verder met z'n leven. Hij kreeg hulp van een re-integratiecoach bij het UWV
en zocht actief naar een nieuwe baan. Familie, vrienden, en oud collega's
tipten hem regelmatig als ze geschikte vacatures tegenkwamen. Daar
reageerde hij direct op en werd regelmatig uitgenodigd voor een gesprek.
Maar tijdens die sollicitatiegesprekken kwam hij vaak slecht uit z'n woorden,
dan brak het zweet hem uit en voelde hij zich in toenemende mate opgelaten.
Vooral hoopte hij dat niemand zou vragen waarom hij bij zijn vorige baas
was weggegaan. Als hij thuis kwam vertelde hij wel waar de gesprekken over
gingen, maar deelde hij weinig van zijn gevoelens en gedachten erover met
anderen. Al snel maakte hij steeds minder werk van de sollicitatiebrieven,
waardoor hij minder vaak werd uitgenodigd voor een gesprek.
Tussen hem en het leven van alledag ontstond een kloof. Meestal past de
kloof zoals Hans die beleeft bij een logische eerste reactie op een acute
overweldigende levenservaring.
Shock
Het verhaal van Hans staat natuurlijk niet op zichzelf. Soms zie je ontslag
van tevoren aankomen, bijvoorbeeld in tijden van crisis. Bij Hans was dat
niet het geval en was de mogelijkheid zelfs geen moment in hem opgekomen.
Dat maakte het voor Hans tot een schokkende en traumatische gebeurtenis.
Traumatische ervaring
In vrijwel ieder mensenleven komen wel heftige situaties voor, waarin mensen
bij geweld, verkrachting of ernstige ongelukken betrokken raken. Verbijstering
en verwarring zijn dan universele, algemeen menselijke eerste reacties. Net als
machteloosheid, onveiligheid en vervreemding van de werkelijkheid.
Het onbewust aanwezige vertrouwen dat we normaal in het leven hebben ben
je dan tijdelijk kwijt.
Hoofdstuk van je levensverhaal
Pas in tweede instantie komen de emoties als woede, angst of verdriet en
reageert ons lichaam en ons brein. Nervositeit en schrikachtigheid zijn
veelvoorkomende symptomen. Ze kunnen gedurende enige tijd blijven
hangen. Dit kan op verschillende manieren. Zo heeft Jeanette, die al jaren
als taxichauffeur de kost verdient, wekenlang gedroomd van het
auto-ongeluk dat ze veroorzaakte. In werkelijkheid kwamen alle betrokkenen
met de schrik vrij en bleek de auto total loss. Maar in haar dromen liep het
telkens heel slecht af.
Voor Jeanette zijn deze dromen aanleiding om over het ongeluk te vertellen en
er met allerlei mensen over te praten. Hierdoor wordt het ongeluk een deel
van haar ervaringswereld en dat helpt enorm bij de verwerking ervan.
In het dagelijks leven betekent het voor Jeanette dat het ongeluk in afnemende
mate als storend onderwerp in haar bewustzijn om aandacht vraagt. Ze denkt
er dus steeds minder aan, zodat ze in toenemende mate ruimte krijgt om deel
te nemen aan het gewone leven. Tenslotte zorgde haar vermogen tot zingeving
ervoor dat ze een meerwaarde kon ontdekken aan deze ervaring. Die heeft er in
haar geval toe geleid dat ze meer diepgang ontwikkelde in de communicatie
met zichzelf en in de omgang met anderen. En zo werd deze heftige situatie
een deel van haar levensverhaal.
Maar niet altijd
Meestal verloopt de verwerking van een trauma zoals bij Jeanette. Ze geeft haar
omgeving kans om haar op te vangen en te steunen. Zo speelt de omgeving
een rol in het verwerkingsproces.
Bij Hans verliep dat anders. Hij dacht wel veel na over zijn ontslag, maar deelde
nauwelijks iets met anderen. De herinnering aan de traumatische ervaring zette
zich vast in zijn zenuwstelsel waardoor het proces van de verwerking stil kwam
te staan. Integratie van de gebeurtenis in Hans z'n levensverhaal vond niet plaats
en het lukte hem niet om het gewone leven weer op te pakken. Het ontslag bleef
bij hem wél als storend onderwerp in z'n bewustzijn om aandacht vragen.
Zijn angst, om nooit meer ergens een nieuwe baan te vinden, groeide.
Negatieve gedachten en een vaak aanwezige lichamelijke alarmtoestand zorgden
ervoor dat noch z'n lichaam, noch z'n geest tot rust konden komen.
Het ontslag bleef meer dan z'n hart kon dragen.
EMDR kan dan uitkomst bieden
Tenslotte trok de re-integratiecoach van het UWV aan de bel. Hij opperde dat Hans
wellicht last zou kunnen hebben van post traumatische stress, dat hij wel eens
gehoord had van een therapie, ' EMDR ' en dat dit misschien een weg zou kunnen
zijn om de ontstane impasse te doorbreken. En zo kwam Hans met mij in contact.
Na een aantal gesprekken kwam de verwerking weer op gang en kon hij een maand
of vijf later aan de slag bij een nieuwe baas.
Wil je deze column gebruiken?
Dat is prima als je daarbij de volgende link vermeldt:
Columns van Lya Perfors Moderne Psychotherapie
Wil je reageren? Dat kan ook:
lya@therapieplan.nl